2 3 Μπάσκετ ζώνης

Μπάσκετ
Μπάσκετ 2 3 Ζώνη

Πίνακας περιεχομένων

2-3 Ζώνη

Στο μπάσκετ, υπάρχουν δύο κύριες αμυντικές στρατηγικές: man to man και zone. Ο πιο συνηθισμένος τύπος άμυνας ζώνης είναι η ζώνη 2-3. Σε αυτό το άρθρο, θα συζητήσουμε την προέλευση και τις προδιαγραφές της άμυνας ζώνης 2-3.

Η ζώνη 2-3 χρησιμοποιείται συχνά όταν η αμυντική ομάδα πιστεύει ότι μπορεί να έχει αθλητικό μειονέκτημα. Αυτό το μειονέκτημα μπορεί εύκολα να αξιοποιηθεί στην άμυνα man to man επειδή, θεωρητικά, ο επιθετικός σκόρερ χρειάζεται να περάσει μόνο έναν άνθρωπο. Το 2-3 παρέχει περισσότερη δομή στην άμυνα στο σύνολό της και διευκολύνει την άμυνα απέναντι σε παίκτες που αρέσκονται στο drive.

Πώς λειτουργεί η άμυνα ζώνης;

Η άμυνα ζώνης είναι ένα αμυντικό σύστημα στο οποίο ένας παίκτης ορίζεται να φυλάει μια συγκεκριμένη περιοχή και όχι έναν μόνο παίκτη, που θα ήταν μια άμυνα man-to-man. Οι άμυνες ζώνης χρησιμοποιούνται πιο συχνά για την προστασία από μια συγκεκριμένη τακτική, όπως τα γωνιακά τρίποντα ή η οδήγηση στο ζωγραφιστό. Για κάποιους, η άμυνα ζώνης μπορεί να είναι πιο εύκολη στο παιχνίδι από την άμυνα man-to-man, καθώς υπάρχει λιγότερη ευθύνη στο να φυλάς μια συγκεκριμένη περιοχή αντί να ακολουθείς έναν παίκτη σε όλο το γήπεδο.

Τι είναι η άμυνα ζώνης 2-3;

Σε μια ζώνη 2-3, δύο παίκτες (συνήθως οι δύο γκαρντ) παίζουν στην κορυφή του κλειδιού, ενώ οι άλλοι τρεις αμυντικοί αναλαμβάνουν το κάτω μέρος του ποστ, τη μεσαία περιοχή και τις ζωγραφιστές περιοχές. Η δουλειά των "κορυφαίων" (δύο) παικτών είναι να εμποδίζουν τον χειριστή της μπάλας να μπει στον διάδρομο και να κλείνουν τα σουτ τριών πόντων. Οι "κάτω" (τρεις) αμυντικοί ζώνης είναι υπεύθυνοι για την προστασία του ζωγραφιστού, το κλείσιμο των σουτέρ από τις πτέρυγες και τις γωνίες και τη μετατόπιση για την εξασφάλιση άμυνας βοήθειας.

Μπάσκετ 2-3 άμυνα ζώνης

Άλλες άμυνες ζώνης

Η άμυνα ζώνης 2-3 δεν είναι προφανώς η μόνη άμυνα ζώνης στο μπάσκετ. Δημοφιλή παραδείγματα άλλων άμυνες ζώνης είναι η ζώνη 3-2 και η ζώνη 1-3-1. Η άμυνα ζώνης 2-3 είναι η πιο διαδεδομένη άμυνα ζώνης, ωστόσο, λόγω της απλότητάς της.

Νικώντας τη ζώνη 2-3

Παρόλο που η ζώνη 2-3 είναι μια από τις πιο συνηθισμένες άμυνες ζώνης, χρησιμοποιείται σπάνια στα υψηλότερα επίπεδα του παιχνιδιού. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχουν απλές, γνωστές στρατηγικές για την αντιμετώπιση της άμυνας ζώνης.

Η πρώτη από αυτές τις κοινές αδυναμίες είναι το εξωτερικό σουτ. Στο ΝΒΑ, οι άμυνες δεν έχουν την πολυτέλεια να δίνουν στους παίκτες ανοιχτά τρίποντα και η ζώνη 2-3 είναι διαβόητη για τα μεγάλα κενά που αφήνει στην περίμετρο.

Μια άλλη συνήθης αντιμετώπιση της ζώνης 2-3 είναι η απόκτηση της μπάλας στο κέντρο του γηπέδου στην κορυφή του κλειδιού, συνήθως από μια πάσα. Κάτι τέτοιο συνήθως τραβάει την προσοχή των δύο κορυφαίων αμυντικών, καθώς και του κεντρικού αμυντικού. Αυτό διαταράσσει την άμυνα και συνήθως επιτρέπει σε έναν κόφτη έναν ευκολότερο δρόμο προς το καλάθι.

Τέλος, η υπερφόρτωση της μιας πλευράς μιας ζώνης επιτρέπει στην επίθεση να αποκτήσει αριθμητικό πλεονέκτημα. Η υπερφόρτωση μιας πλευράς αναγκάζει ορισμένους από τους αμυντικούς να απομακρυνθούν από τις κανονικές τους ζώνες και να αποπροσανατολίσουν την άμυνα.