Geschiedenis van het kortebaanschaatsen

Kort spoor

Short Track schaatsen begon als een uitloper van het langebaanschaatsen die aanvankelijk niet veel steun kreeg van de internationale gemeenschap. Het debuut op de Olympische Winterspelen van 1932 werd misschien niet zo goed ontvangen, maar nu, 90 jaar later, is de sport een erkend programma van zowel de Internationale Schaatsunie (of ISU, die toezicht houdt op alle schaatssporten) als het Internationaal Olympisch Comité (IOC).

Kortebaan geschiedenis

Kortebaanschaatsen is relatief nieuw in het domein van de Olympische Wintersporten. Dit doet echter niets af aan de fascinatie waarmee het zich heeft ontwikkeld. Lees verder om meer te leren over de geschiedenis van het shorttrack schaatsen.

Oorsprong van de kortebaan

Short track schaatsen is lang niet zo oud als het oorspronkelijke schaatsen dat de Nederlanders in de dertiende eeuw uitvonden. In 1905 begonnen Canadezen en Amerikanen met de beoefening van wat nu shorttrackschaatsen heet. De Noord-Amerikanen zijn niet begonnen met de bedoeling een nieuwe sport te beginnen, maar een gebrek aan middelen heeft omstandigheden geschapen die deze uitkomst praktisch onvermijdelijk hebben gemaakt.

Zoals eerder gezegd, bestaat schaatsen al heel lang. Het was eigenlijk deze sport waarvoor de Noord-Amerikanen trainden toen het kortebaanschaatsen opkwam. Het traditionele langebaanschaatsen vereist zeer grote banen met lange rechte stukken en een subtielere bocht. Schaatsers strijden met twee tegelijk, de ene in de binnenste baan en de andere in de buitenste. Bij gebrek aan de nodige ruimte om behoorlijk te oefenen, waren de mensen in de VS en Canada gedwongen kleinere ijsbanen te gebruiken. Deze kleinere banen hadden kortere rechte stukken en krappere bochten, waardoor de strategie en aanpak van de schaatsers veranderde. Dit werd nog duidelijker toen men begon te experimenteren met het laten starten van groepen tegelijk in plaats van slechts twee tegelijk. De groepsstart maakte het schaatsen fysieker, vooral omdat de schaatsers al met de uitdagingen van een kleinere baan te kampen hadden.

Olympische shorttrack geschiedenis

Deze verschillen bleken groot genoeg om de Europese ploegen boos te maken zodat ze niet deelnamen aan schaatswedstrijden toen de veranderingen werden goedgekeurd voor de Olympische Spelen van 1932 in Lake Placid in New York. Desondanks bleef de ruigere stijl van schaatsen, met zijn massastart en botsingen, aan populariteit winnen. Deze agressievere benadering van de sport werd bekend als shorttrackschaatsen, en in 1967 werd het door de ISU erkend. Niet lang daarna begonnen zich over de hele wereld teams te vormen en vonden er jaarlijks internationale wedstrijden plaats. In 1988 keerde het kortebaanschaatsen terug op de Olympische Spelen, maar dit keer onder een eigen naam en als demonstratiesport. Het werd deze keer veel gemakkelijker aanvaard en werd bij de volgende Winterspelen in 1992 aan het officiële Olympische programma toegevoegd.

Belangrijke data en feiten Tijdlijn

1905: Wanneer men denkt dat shorttrack schaatsen voor het eerst begon in Noord Amerika
1932: De schaatswedstrijden op de Olympische Spelen van Lake Placid worden gekenmerkt door een massastart. Deze manier van starten zou uiteindelijk het kenmerk worden van het shorttrack schaatsen.
1967: Internationale Schaatsunie erkent shorttrackschaatsen als officiële sport
1976: De eerste internationale kortebaanschaatswedstrijden worden gehouden
1988: Short track speed skating is een demonstratiesport op de Olympische Spelen in Calgary
1992: De sport is een officieel onderdeel van het Olympisch programma op de Spelen van Albertville
2006: Zuid-Korea en China nemen een prominente plaats in op de Olympische Spelen van Turijn en verdringen de Noord-Amerikaanse ploegen die tot dan toe de sport hadden gedomineerd

FAQ

Wat is de geschiedenis van het kortebaanschaatsen?

Al in 1905 namen mensen in Noord-Amerika deel aan wat later bekend zou worden als shorttrack-skeeleren. Toen de sport op het continent aan populariteit won, besloten de organisatoren van de Olympische Spelen van 1932 om de karakteristieke massastart, die populair was in de VS en Canada, toe te passen op alle schaatswedstrijden op de Olympische Spelen van dat jaar. Veel Europese ploegen waren ongelukkig met deze verandering en stelden uit protest een boycot in. Dit was echter het begin van de breuk tussen het schaatsen en het shorttrack schaatsen. In 1967 beschouwde de ISU het shorttrackschaatsen als een echte sport, en tijdens de Olympische Winterspelen van 1992 werd het een officieel onderdeel van de Olympische Winterspelen.

Wie heeft het kortebaanschaatsen uitgevonden?

Terwijl het ontstaan ervan een soort van ongeluk was, shorttrack schaatsen is uitgevonden door Canadese en Amerikaanse schaatsers. Schaatsers in de Verenigde Staten en Canada hadden niet de ruimte om het schaatsen goed te oefenen, dus trainden ze op kleinere overdekte ijsbanen. Deze kleinere ijsbanen boden nieuwe uitdagingen, zoals kortere rechte stukken om snelheid te winnen en minder tijd om scherpere bochten te maken. Deze Noord-Amerikaanse teams realiseerden zich dat ze misschien wel iets heel nieuws en opwindends op het spoor waren en bleven oefenen en wedstrijden houden in deze stijl van schaatsen, wat ertoe leidde dat de twee landen worden genoemd als de uitvinders van het shorttrack schaatsen.

Waar is shorttrack schaatsen begonnen?

Het is niet precies duidelijk of het shorttrackschaatsen voor het eerst is begonnen in de Verenigde Staten of Canada, maar het is bekend dat dit de eerste twee landen waren waar het werd beoefend. Met dit in gedachten is het het gemakkelijkst (en waarschijnlijk het meest accuraat) om het continent Noord-Amerika aan te wijzen als de geboorteplaats van het shorttrack schaatsen.

Zoals 0