Wat betekent Open Era in tennis?
Tennis
Als u al een tijdje tennisfan bent, hebt u omroepers of commentatoren waarschijnlijk horen verwijzen naar "Open Era tennis" of horen zeggen dat een bepaalde speler een record in de Open Era heeft. Maar wat betekent Open Era in tennis? Wanneer begon het Open Tijdperk, en wat kwam ervoor? Hieronder vindt u de antwoorden en alles wat u moet weten over tennis in de Open Era.
Inhoudsopgave
Definitie
In het tennis verwijst de "Open Era" naar de moderne periode, beginnend in april 1968, waarin de vier Grand Slam-toernooien professionele tennisspelers hebben toegelaten tot de competitie. Dit in tegenstelling tot de periode vóór de Open Era, waarin de Grand Slams (de Australian Open, de French Open, Wimbledon en de US Open) alleen amateurtennissers toelieten. Aangezien de Grand Slams nu openstaan voor alle deelnemers, zowel amateurs als profs, is het huidige tennistijdperk bekend geworden als het Open Tijdperk.
Voor het Open Tijdperk
Om de betekenis van het begin van het Open tijdperk te begrijpen, is het belangrijk de redenen te begrijpen waarom de spelers professionals wilden toelaten tot de Grand Slam toernooien. Even belangrijk zijn de redenen waarom de organisatoren van toernooien en de besturen van tennisclubs zich tegen de verandering verzetten.
Tennissers, zowel amateurs als profs, waren er voorstander van om profs toe te laten tot de Grand Slams. Door de toernooien open te stellen voor professionals zouden alle spelers betalingen en prijzen kunnen aanvaarden en, wat nog belangrijker is, hun brood kunnen verdienen met tennis.
Intussen verboden de Grand Slams de deelnemers om enige vergoeding voor het tennissen aan te nemen (om amateurisme af te dwingen) en boden zij geen prijzengeld aan. Beide maatregelen waren bedoeld om de zuiverheid en de edelheid van de sport te bewaren. Tennis is ontstaan als vrijetijdsbesteding voor de aristocratie, en het idee dat grote spelers niet betaald hoefden te worden bleef bestaan. Tennisclubs waren evenzeer tegen verandering, omdat zij vreesden dat de aanwezigheid van onwaardige, huurzuchtige professionals op hun banen het prestige van hun organisaties zou schaden.
Het begin van een tijdperk
Het eerste officieel erkende toernooi van het Open Tijdperk was het Britse Hard Court Kampioenschap in de West Hants Club in Bournemouth, Engeland, in april 1968. De volgende maand werd de French Open van 1968 de eerste Grand Slam die zowel amateurs als profs toeliet. Beide toernooien werden gewonnen door Ken Rosewall, een prof die uitgesloten zou zijn geweest van eerdere wedstrijden.
De overgang van aparte amateur- en proftennistoernooien verliep aanvankelijk moeizaam. De eerste French Open, en zowel de Australian als de French Opens in 1970, hadden te lijden onder aanzienlijke boycots door professionele spelers vanwege geschillen met organisatoren van de pro tour.
Een vroeg positief effect van de overgang naar de Open Era was echter een toename van de kwaliteit van het spel in het gehele tennis. Superieure spelers werden niet langer uitgesloten van toernooien vanwege hun professionele of amateurstatus, wat leidde tot een hoger competitieniveau. Dit maakte de sport amusanter voor de fans en lonender voor de spelers, omdat zij wisten dat zij echt tegenover de besten van de wereld stonden.
Het begin van het Open Tijdperk versnelde ook het tempo van de vooruitgang in tennisuitrusting naarmate de sport competitiever werd en er meer geld binnenstroomde uit sponsoring en contracten. Een opmerkelijk voorbeeld is de invoering van het grafieten racket, dat voor het eerst werd gebruikt door Björn Borg op Wimbledon in 1976.
Overgang naar modern tennis
Het besluit om zowel amateurs als profs aan alle toernooien te laten deelnemen, is de belangrijkste reden waarom tennis vandaag de dag wereldwijd zo'n enorm populaire sport is geworden. Het toegenomen professionalisme als gevolg van de spelerscompensatie betekent dat het kaliber van het spel gestaag is gestegen.
Als gevolg daarvan hebben zoveel getalenteerde spelers die vroeger van de grootste competities uitgesloten zouden zijn geweest, nu de kans gekregen om mee te doen. Vanaf het begin van het Open Tijdperk trokken sterren als Rod Laver, Ken Rosewall en Björn Borg de aandacht van de wereld, terwijl ze goed verdienden aan prijzengeld en sponsoring, mogelijkheden die een paar jaar daarvoor niet bestonden. Meer recentelijk hebben tennislegendes als Pete Sampras, Andre Agassi, Roger Federer, Rafael Nadal en Novak Djokovic de status van superster verworven door carrière te maken met de sport waarvan zij houden en door generaties fans te vermaken.
De mogelijkheden die het Open Era-tennis biedt, zijn ook vrouwen in de sport ten goede gekomen. De Women's Tennis Organization (WTA) werd in 1973 opgericht en is vandaag de dag nog steeds het bestuursorgaan van professionele tennistoernooien voor vrouwen.
In datzelfde jaar werd de US Open de eerste Grand Slam met een gelijk prijzengeld voor mannen en vrouwen. Wimbledon was de laatste en wachtte tot 2007 om gelijke beloning aan te bieden. Dankzij de vrijheden van het Open tijdperk hebben sterren als Billie Jean King, Margaret Court, Martina Navratilova, Steffi Graf en Serena Williams hun brood kunnen verdienen met hun wedstrijden, in tegenstelling tot vrouwen op het hoogste niveau in veel andere sporten.
